POETICA

Po largohem nga qeliaAmanet e ke këtë letërFjalët do të mbeten të rejaKur letra të jetë e vjetërNë qelinë e dynjasëSi dritare ty të pataMos

Po nuk ndjeve mall,S’mund ta çmosh dashurinëUshqimin e shijojnë të gjithë,A mund ta shijosh urinë?Asnjëri s’e do gabiminTë gjithë e duan faljenËshtë lehtë ta shijosh

A ka mbetur gjë pa u thënë?A ke ngelur gjë pa u shkruar?S’ka të re asgjë mbi dheKrejt janë thënë, por s’kanë mbaruar.A ia vlen

Jam Gegë Toska, mbrapsht e mbarëJam i plotë, por jam i ndarëE kam gjuhën me shumë ngjyraNjë gjë shpreh në shumë mënyraPo s’po m’ban ma

Shumë festa do të të vijnë, të dashurit pa i pasur pranëHyr në zemrën tënde se gjithnjë të dashurit aty janëUroji të gjithë me fjalët

Në Parafillim, në Shfaqjen HyjnoreDy cilësi iu dhanë veç gjuhës njerëzoreMe frymorë të tjerë, kështu s’paska ndodhurGjuhën kanë në gojë, por jo për të folurE

Shkova përtej cakut që dikush të arrijë në cakMe cakun që të kuptohet se cak nuk ka aspakEgoja shikon kah toka, shpirti qiellin vështronToka ka

…ah, jo!Në ashk të gjitha shkojnë bashkëS’ka “këtë e dua!”, “kjo s’është për mua!”Germat janë si thërrime buke që nga shpirti thërrmohenPër ushqyerje ndahen, në

Në Hartën e ParacaktimitDy rrugë janë, s’bëhen triO me mua në mungesëO me mua në praniPlaga s’vjen për shkak të dhembjesDhembja vjen për shkak të

As tradhtar, as besnikArmiqësisht bëhesh mikDhe miqësisht bëhesh armikMos u afro, por mos ikDhe kështu, me “as, as”Kur mungon, mungo me masëKur je tepër, mos

Ishim afër, por të ndarëJemi larg, por të bashkuarÇdo ilaç mund të ketë vlerëAq sa qenia është lënduarNë vetminë e të gjitha stinëvePa Ty isha,

Kur zemrës i mungon DritaSyrit çdo gjë i shfaqet e errësuarPadituri s’do të thotë të mos dishPor të dish në mënyrë të gabuarNga mungesa e