
O I MBULUAR!
O i mbuluar! Sonte të gjithë udhëtuan dhe erdhën tek unë Erdhën fjalët e shkruara e të pashkruara të poetëve dhe nga vargjet e tyre
O i mbuluar! Sonte të gjithë udhëtuan dhe erdhën tek unë Erdhën fjalët e shkruara e të pashkruara të poetëve dhe nga vargjet e tyre
Mirë se erdhe!Nuk po të pyes “A u lodhe?” se rruga që ke marrë është e lodhshmeDhe sado të kesh ecur, po s’mbërrite në shtëpi,
A je me abdes? Nëse jo, atëherë takohu me ujin para se të fillosh leximin, Nxito ngadalë që të mos vonohesh, por mos harro falënderimin,
A të ka rastisur ndonjëherë ta takosh ndonjërin nga ata që njeh kokrrën e grurit pa e shijuar miellin, që duke i thelluar rrënjët në
Harresa është mungesë dashurie Ata që nuk i duam, edhe kur janë të pranishëm, i harrojmë Ata që i duam, edhe kur mungojnë, i kujtojmë
Habibi! Shakaxhi jam por nuk po të them me shaka: Të gjitha gjërat janë të vogla, veç dashuria i bën të mëdha Të gjithë tingujt
Si? Po përplaseni për shkak të mendimeve? Natyrisht! Vetëm ata që kanë rënë pre e mendimeve, përplasen As nuk kënaqen vetë, as të tjerët s’i
Sonte të nxora nga varri i kujtimeveNga qefini i bardhë me të cilin kujtimet tona të zeza i kam mbështjell’Dhembshurisht e pashë farën tonë që
S’ka net që i mungojnë zemrës sate,ka zemra që i mungojnë netëve të tuaCa dhembje jetojnë në typër shkak se “Më fal!” nuk thuaKërkimfalja s’bëhet
U nisa sot drejt zemrës sate për ta gjetur zemrën timeU nisa sot drejt qendrës, për t’i parë periferitëMalli i krejt jetës u shfaq sot
Eh more ashik, që pa dashuri nuk jeton e me dashurimbyteshNuk mjafton vetëm t’i duam gjërat por duhet të dimë edhe si t’i duamSepse gjërat
Para se të largohem nga bota, po t’i jap fjalët dhe lotët “Mos u zemëro!” – tha tri herë radhazi, ai që erdhi mëshirë për