RUH

Përshëndetje!E di që ti doje të të flisja e heshtjen midis nesh ta vrisjaCopëzat e mozaikut të shpiritit tim në murin e zemrës sate t’i

Zemrës që nuk pëson shndërrim nga dashuriaNuk i dhemb mungesa, nuk e gëzon praniaDëshmitar është malli sa dhembin ndarjetKu s’bëhen gjynahet, s’mund të ndodhin faljetNjë

Çdo tingull është thirrje, çdo thirrje është lutjePër Zemrën e Gjallë, të vdekur s’ka asgjëVeç për zemërvdekurit ndarja është shkëputjeKur s’e do dikë, nuk ndien

Kur je miell i mirë, por brumë i papjekurS’je as për të të prirë, e as për të të ndjekurS’je as për të të ngrënë,

Ka dy mënyra për ta humbur kohën:Të gënjesh ose ta dëgjosh gënjeshtarinNëse je i dyti, do ta ndihmosh të parinAshtu si zagari që ndihmon gjahtarinEpo,

Dashuria është të japësh gjithçka e asgjë të mos marrëshTë jesh zemërthyer dhe sërish të falëshTë jesh i lumnuem “pse-në” pa e kuptuarTë jesh i

Në Librin e Rrugës sate shumë gropa janë gërmuarDisa janë për t’u kapërcyer, ca të tjera për t’u mbuluarQë ta kapërcesh një gropë, duhet bërë

Këtu është, por mungonEdhe niset, edhe s’shkonEdhe ikën, edhe mbetetEdhe humb, edhe nuk tretetÇ’është ky mall, ç’është kjo gjendjeS’je i sëmurë, por ndien dhembjeS’je me

Kur pushteti i dashurisë nuk i lë vend dashurisë për pushtetHeshtja e ekzistencës me të gjitha gjuhët e botës fletS’ka gjuhë të huaja, të gjitha

Njëri e shau tjetrin dhe s’la gjë të ligë pa i thënëTjetri qëndroi në heshtje sikur Hyjnorja gjuhë të mos i kish’ dhënëHeshtja acaroi sharësin

Kur tjetrin e duam, veset e mangësitë s’ia shohimKur tjetrin e urrejmë, virtytet dhe vlerat s’ia njohimKështu katandisemi gjithnjë në greminat e jetësJo për shkak

Fundi i një nate dëshmon për agiminFundi i një dite dëshmon për vazhdiminDielli s’lind me lindjen, nuk vdes me perëndiminZemra e dashuruar nuk e njeh