RUH

Sado të jetë i vështirë Çasti i tanishëm është çasti më i mirë Sepse, çfarëdo që nga e shkuara mund të kujtosh Ky është çasti

Kur rruga ka një zemër, rrugëtimi bëhet i gjallëS’mund ta ndiesh mungesën e të mos ndiesh mallLargësinë dashuria nuk e mat me syVetëm kush s’të

Çdo gjë që rritet, ka diçka për vetëruajtjeJo të mos vuajë, por ta përballojë çdo vuajtjeNjë arrë e mbështjellë dy herë, stinëve u bën ballëLëvozhga

Ti s’udhëton në botë, në ty udhëton botaÇdo gjë është për ty, asgjë s’është e jotjaE nëse për veten ende kohë s’ke gjeturMegjithëse je dritë,

Mos u nis i fundit, mos arrij i pari Fillimet dhe fundet nuk janë te shtegtari Mes teje dhe tjetrit kur nis krahasimin Egoja do

Asgjë sikur ndarja nuk flet për praninëAsgjë sikur dhembja s’flet për dashurinëAsgjë sikur fundi s’ta kujton filliminAsgjë si gjynahu s’ta kujton pendiminFillimet dhe fundet veç

Ditët nuk vlerësohen me sa punë ke bërëPor me sa dashuri ke mbjell në punët e bëraNjë copëz nuk mund ta bëjë të tërënPor në

Emrin e të dashurit të saj çdo zemër e përmend S’meriton të quhet “i dashur” ai që dashuria nuk e çmend E ç’i duhet dashuronjësit

Në malin e gjakosur të zemrës Plagët mos i numëro Ngjitu në majen e tij Dhembjeve mos iu dorëzo Edhe kur të kesh zbritur Do

Pavetëdija të bën të vdekur, vetëdija të bën të gjallëPor Dashuria edhe në takim të bën të ndiesh mallPër vetëdijen tënde kur je i vetëdijshëmS’ka

Çdo pikë shiu vdes kur nga retë ndahet ngjallet kur tokën takon, Në ekzistencë më e bukur është ndarja se një takim që s’të gjallëron.

Shih ç’i ka bërë Fryma baltës nga e cila trupi të është bërëLibrat flasin për copëza, ndërkaq ti je i TërëAto që gjithnjë i ke