RUH

Me lotët e përgjakur të ashikëve mbushet Deti i PafundAshku ka mbetur kudo, dashuronjësit askundSado të marrësh uji nga deti, sasia e tij nuk pakësohetSado

Po nuk bëri dritë qiriuPo s’e deshi flutura dritënNjëri bëhet rob për natënTjetra bëhet rob për ditënPor ç’t’i bësh, kështu është ashkuKush ka zemër, dashurohetSapo

“Mendimi yt është i gabuar.Kaq dhe mos e shfaq!”“Epo, nëse është mendim,s’ka si të mos jetë gabim,sepse të gabuarit lind nga të menduaritMendimi është mitra

As mungesa, as praniaNuk të shmang nga dashuriaSi ndarazi, si bashkëZemrat gjallë janë veç në ashkAs brenda, as jashtëMos hap derën, bëhu pragNë qofsh dashuronjës

Gjynahqar, zemërvrarëAs urryes, as i urryerTi nuk do të thyesh zemraPo prapë mbetesh zemërthyerÇdo mëkat ka një fatPër t’u kthyer në pendimTi nuk do të

Ti je unë, por unë s’të ngjajMë rri afër, por larg të mbajPa mend jam, arsye kamNamin bëj, por nuk lë namJam gjithçka, por mbetem

Të jesh gjallë, të mos ndiesh mallNuk është paqe, është ndëshkimKur një zemër e do tjetrën,as në ndarje s’ka largimNë brendinë e zemrës së gjallëNdjenjat

Sa herë zemrën nuk e njohaMa plagosi zemrën kohaDhe çdo çast i humbur quhetKur s’jetojmë për çfarë duhetMirë që koha shëron plagëtPor pa kohën plaga

Ka taksiratlinjFatkeqë, jo të këqinjKur në gjemba ngulenDhembjes i përulenGjembat nuk i duanMe gjemba jetojnëAs nuk mund t’i nxjerrinPo as t’i durojnëNë qofsh nga të

Të gjitha të djeshmetnuk vlejnë sa një “sot”Nuk ka vende boshe,kur zemra është plot.“Dje” nuk bëhet “sot”Çdo “sot” bëhet “dje”Ti je nga jovendi,Edhe pse vend

Hesht, nëse s’mund të flasësh me dashuriSe goja veshin ka myshteriE kur goja pa zemër fletJo veshin, por zemrën e vretGjërat për të cilat sot

Ruajtja e një fshehtësie nuk është gënjeshtërËshtë ilaç që s’duhet ta pijë dikush tjetërNëse je në qejf, je mire me gjithë botënNë zemër ke Diellin