Kur goja pa zemër flet, jo veshin, por zemrën e vret.

S’ka zemër që nuk ka dritëS’ka dritë që s’dëbon errësirënPo s’guxove ta ndezësh zemrënPër shkak të keqes, ndëshkon të mirënDhe ti je vetë e miraQë

Nëse për ty ndiejnë mall, je gjallëDuke munguar, i pranishëm ke mbeturPo s’hyre në asnjë zemër, je veç emërEdhe në qofsh i pranishëm, ke vdekurMund

– Larg syve, larg zemrës!– E ç’të them unë tyqë largësinë s’e mat me zemër, por me sy?Nëse dashuria shtohet me takimindhe pakësohet me ndarjenLargimi