Kur fjalët zbresin nga buzët në zemër
Merr kuptim çdo zë, çdo fjalë e çdo Emër
Zemra në gjoks nuk është Qendra e Jetës
Por është një mundësi që të çon drejt Vetes
Në kujtesën tënde shumë gjëra kalbëzohen
Janë ditët e shkuara që kurrë më s’jetohen
Çdo frymë e jotja është frymë e fundit
Të duhet një ëndërr që të zgjon prej gjumit
E kur ta kesh parë një herë veten zgjuar
Gjumi do të bëhet i padëshiruar
Uji e lagështia nuk janë dy gjëra
Mendja ka një punë: të të ndajë nga e Tëra
E ç’është e Tëra me fjalë s’e them dot
S’ka kuptuar gjë kush me fjalë e thotë
Se mendja e fjala janë shoqe të pandara
E dyta tregon çfarë i thotë e para
Kur të kesh pirë ujë një herë në Burim
E kupton se ndarja ka qenë një mashtrim. ~ Fatmir Muja
KU KA NDEZJE, KA DHE DRITË
S’ka zemër që nuk ka dritëS’ka dritë që s’dëbon errësirënPo s’guxove ta ndezësh zemrënPër shkak të keqes, ndëshkon të mirënDhe ti je vetë e miraQë
