ASGJË NUK MUND TË TË PLOTËSOJË PËRVEÇ ZBRAZËTISË
Asgjë nuk mund të të plotësojë përveç zbrazëtisë. Egoja nuk mund ta durojë boshllëkun dhe shpërfilljen sepse dëshiron të jetë në qendër të vëmendjes dhe jeton me prirjen për t’u vlerësuar nga të tjerët, prandaj njerëzit kanë frikë nga vetmia. Vetmia është ilaç për të udhëtuar nga periferia në Qendrën e Qenies. Vetënjohja i jep […]
REFLEKTIM MBI PSIKOLOGJINË E TEOKRACISË
Symbyllur e shtatmbledhur, i heshtur, me gjunjtë afër mjekrës, i pavëmendshëm për vendbanimin e tij dhe i ushqyer pa kërkesën e tij: kjo është gjendja dhe pozicioni fillestar i njeriut në mitrën e nënës që në mendje të ngjall idenë e një qenieje të kthyer tërësisht kah vetja dhe me shkelmimet e herëpasherëshme sikur dëshiron […]
HYJNORJA NUK BËN KOPJE
Bukuria është pasojë e harmonisë. Kur zjarri, ajri, uji dhe toka e qenies sate të jenë harmonizuar, ti bëhesh tingull i pafundëm në simfoninë e Gjithësisë. Lutja jote prek Qiellin dhe i kthehet Tokës, ashtu si uji i avulluar që takohet me retë dhe kthehet prapë në tokë. Mungesa e lutjes sate krijon një boshllëk […]
TË DALLOSH GJITHÇKA PA NDARË ASGJË
Dashuria bën dallimin e të gjitha ngjyrave, pa i ndarë nga njëra-tjetra. Të kesh Zemër të Gjallë domethënë të dallosh gjithçka pa ndarë asgjë. Kur lulja ndahet nga rrënja, mund të vrojtohet se ç’ka brenda kërcellit e gjetheve, por ajo tanimë është e vdekur. Çdo ndarje e copëzim është përqasje e egos. Zemra e Gjallë […]
MENDJA I NËNSHTROHET ZEMRËS, ATËHERË KUR ZEMRA DASHURON
Të gjitha ngjyrat e ekzistencës shpalosen për ta shfaqur një Pamje të Vetme, por shqisa fizike e të parit mund të përkapë vetëm ca pjesë të reduktuara. Secila zemër e pranon si realitet të vetin pjesën a fragmentin që sheh nëpërmjet syve dhe pastaj e interpreton atë nëpërmjet mendjes, por pjesa është vetëm një mundësi […]
Mendja është si muri: mundëson ndarjet.
Mendja është si muri: mundëson ndarjet. Vetëdija është hapësira pa mure. Muret, sado të zbukurohen, mbeten kufizim hapësire. Kufiri midis teje dhe zemrës është mendja. Po e fshive kufirin, nuk do të kthehesh kurrë më në burgun që ke ndërtuar, sepse kushdo që ka provuar pakufizueshmërinë, nuk mallëngjehet kurrë për hapësirën e kufizuar. Muret le […]
Hijet janë dëshmi për dritën, ashtu siç janë dhembjet dëshmi për gjallërinë.
Hijet janë dëshmi për dritën, ashtu siç janë dhembjet dëshmi për gjallërinë. Sa më i gjallë të jesh, aq më thellë do të ndiesh. I dashur mund të jesh duke qenë i ndjeshëm dhe i paditur, por jo duke qenë i ditur dhe i pandjeshëm. Sa më të theksuara hijet, aq më afër drita. Duke […]
Përceptimi për tjetrin është përceptimi që kemi për veten.
Gjërat mund të vjetërohen, por çdo hedhje shikimi mbi to është i ri. Shikimet tona ndaj gjërave nuk vjetërohen kurrë sepse gjërat ekzistojnë për ne e jo ne për gjërat. Kur ne i vështrojmë njerëzit si gjërat, dëshmojmë se kemi harruar që jemi më shumë se to. Përceptimi për tjetrin është përceptimi që kemi për […]
KUR DHEMBJA BIE NË DASHURI
Ashtu siç nuk i duhet Dritës diç tjetër veç Vetes për ta dëshmuar ekzistencën e saj, edhe Dashurisë nuk i duhet asgjë për të dëshmuar Pafundësinë e saj. Gjithçka që duhet me trup, mbaron, sepse vetë trupi është i mbarueshëm si formësim. Fundi i dikujt a diçkaje dëshmon se për çfarë ka shërbyer ai ose […]
Gjithçka që ke bërë pa zemër, ka mbetur edhe e padenjë për t’u kujtuar.
Njësia matëse e kohës është zemra. Duke menduar se do të vdesim në të ardhmen, harrojmë të bëhemi të vetëdijshëm se e gjithë koha e shkuar i përket vdekjes. I humbur është çdo çast në të cilin ruhemi nga vdekja sepse sapo të kemi menduar, çasti dhe ca qeliza brenda trupit do të kenë vdekur. […]
HARMONIA DHE KUJTESA
Harmonia e përmasave gjeometrike është shpalosur nga njeriu në Tokësi pasojë e asaj Harmonie që ka mbajtur në mend nga Parajsa. Qenia njerëzore, meqë i janë mësuar të gjithë Emrat Hyjnorë, mund të harmonizohet me të gjitha gjallesat që përbëjnë peisazhin e ekzistencës. Harmonia gjemoetrike e fshehur në Frymën e tij, shpaloset përsosmërisht edhe jashtë […]
Hapësira nuk mund të shkatërrohet kurrë, ajo vetëm mund të errësohet nga muret.
Hapësira nuk mund të shkatërrohet kurrë, ajo vetëm mund të errësohet nga muret. Sa më shumë mure, aq më pak dritë. Sa më pak dritë, aq më pak jetë. Muret na mbrojnë nga diçka, por në mungesë të dritareve, do të vdisnim duke u mbrojtur. Mendja është mur, zemra është dritare dhe drita është vetëdije. […]