Asgjë s’na godet më fort se plagët që s’shërohen, por dehen.

Dhembja që shkaktohet nga ndarja dëshmon sa ka vlejtur takimi,
Fundi i rrugës dëshmon sa ka vlejtur rrugëtimi,
Vetëm dashuritë e thella, plagë të thella shkaktojnë
Germat e bashkuara për ndarjen tonë tregojnë
Fjalët tona të varfëra botën e pasurojnë
Dikujt ia thellojnë plagët e dikë e shërojnë
Nëse nuk bëhemi lutje, lutjet kundër nesh kthehen
Asgjë s’na godet më fort se plagët që s’shërohen, por dehen
Mjafton mendimi për ndarjen që zemrën të ma thyej copë-copë
Kur ndarja të ketë ndodhur, sytë le të zbukurohen me lotë
E a ka sy që s’bëhet i bukur kur loton pë ty?
A ka zemër që mund të copëtohet e të mos pikëllohet?
Ti o Pikë që me Oqeanin je takuar
Edhe një herë këtu po ndahemi të bashkuar
Edhe një herë me tokën këtu le të takohet balli
Edhe një herë mali i zemrës le të përgjaket nga malli
Të takuarit ndahen, takimet kanë për të mbetur,
Deri në mosndarje mbetesh i përshëndetur! ~ Fatmir Muja

www.fatmirmuja.net Medine, Prill 2019

Kategorija:

Shpërndaj:

icon.png

Tjerat

KU KA NDEZJE, KA DHE DRITË

S’ka zemër që nuk ka dritëS’ka dritë që s’dëbon errësirënPo s’guxove ta ndezësh zemrënPër shkak të keqes, ndëshkon të mirënDhe ti je vetë e miraQë